سلاح ما در جنبش سبز آگاهی است، نه
فقر، نه بدبختی مردم. جنبشی آفریدیم که بنیادش بر آزادی بود و هدفش رفاه و اعاده
کرامت از دست رفته مردم بود. قطعاً مسیرش از جاده زجر و فلاکت مردم نخواهد گذشت،
چه مقطعی و چه دائمی که جنبش و تغییری که هزینه مردم برایش مهم نباشد محکوم به
پیمودن همان راهی است که تا الان بارها پیموده ایم و نتیجه نگرفته ایم.
جنبش سبز و جنبشیان سبز مخالف تحریم اند، به همان علتی که
مخالف دولت احمدینژاد اند که هر دوی اینها در درجه اول معیشت مردم را هدف گرفته
اند تا به اهداف خودشان، و نه ملت برسند. مخالف جنگ اند، به همان علتی که مخالف
حاکمیت فعلی اند، چون در کوتاه مدت و بلند مدت چنان هزینهای از جیب جان و مال
مردم بر ملت تحریم کرده یا میکنند که سخت بشود زیر ا آن کمر راست کرد.
درخت آزادی در باغ بدبختی مردم میوه گندیده خواهد داد که به
قول میرحسین "عدالت و آزادی از هم جداییناپذیرند و آن کسی که وضعیت معیشتی
فلاکتبار دارد بیشتر در معرض از دست دادن آزادیهای اساسی است".
آنچه که روزِ اول ما را دور هم، زیر پرچم سبز گرد آورد
بازتعریف مفهوم اصالت فردی ما در مقابل واژه مبهم و بی شکلی بود که حاکمیت
"ملت" مینامیدش، هویتی فاقد عقیده و بی شکل و آماده برای فرم دهی توسط
حاکمیت. ما آمدیم تا به این "فرد"ها اهمیت بدهیم، جایگاه بدهیم، آزادی
بدهیم و از کنار هم چیدنشان جامعهای بسازیم که بدبختی کسی، با هر هدفی توجیه
ناپذیر است. از روز اول هم به حاکمیت گوشزد کردیم که راه برخورد سرکوب نیست که هدف
ما رفاه همان مردمی است که ضامن بقای یک حکومت میتوانند باشند یا نباشند. به قول
میرحسین (بیانیه
۱۷): ”گیرم که چند روز با دستگیریها
، خشونتها ، تهدیدها و بستن دهان روزنامهها و رسانهها سکوت برقرار گردید، تغییر
قضاوت مردم را نسبت به نظام چگونه حل می کنید؟ تخریب مشروعیت را چگونه جبران می
نمائید؟ نگاه ملامت آمیز و متعجب همه جهانیان از این همه خشونت یک دولت به ملت خود
را چگونه تغییر می دهید؟ با مشکلات بر زمین مانده اقتصادی و معیشتی کشور که به
دلیل ضعف مفرط دولت روزبروز وخیم تر می شود چه می کنید؟ با چه پشتوانهای از
کارآمدی و انسجام ملی و سیاست خارجی موثر، سایه قطعنامهها و امتیازخواهیهای
بیشتر را در سطح بین الملل از سر کشور و ملتمان دور می کنید؟"
پوستر از وبلاگ "معمار سبز" برداشته شده است
پوستر از وبلاگ "معمار سبز" برداشته شده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر