خبر خیلی کوتاه بود : "میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در بازداشت خانگی / محافظان عزل شده‌اند", خبر به نقل از وبسایت کلمه بود، جایی که دیگر هیچ شبهه‌ای در بروز و حادث شدن آن خبر نمیگذاشت که اگر تا قبل از آن امید به اشتباه بودن آن داشتیم، این بار راه فراری نبود.
امروز از آن روز دویست و هفتاد و هفت روز است که می‌گذرد، دویست و هفتاد و هفت روز! و تمام مدت شیخ مهدی کروبی، میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در جایی اند که ما هیچ درکی از شرایط آن نداریم: نمی‌‌دانیم که دقیقا کجاست و نمی‌‌دانیم که چه فضایی بر حصر حاکم است، نمی‌‌دانیم زندانبانان چه کسانی اند و چه رفتاری با ایشان دارند. کوچکترین اطلاع رسانی نمی‌شود و غیر از انگشت شمار دیدار‌های کنترل شده، هیچ مجرای خبر رسانی نیست. ولی آنچه که مشخص است این است که قهرمانانه ایستاده اند و مردانه مقاومت میکنند و مردم را به امید به فردای روشن نزدیک میدهند، فردایی که با اطمینان از آمدنش سخن می‌گویند، از روحیه خوب‌شان خبر میدهند، حتا اگر تکیدگی ظاهر از چیزی دیگر خبر دهد.
چه می‌توان گفت؟ روز بروز از پس هم روزها را میشماریم و ناامید نمیشویم که این کمترین خواست این عزیزان است: که تا ناامید نشویم، که در دل شعله امید را زنده نگاه داریم، که بر خسته بر حق مان آنقدر پای بفشریم تا صخره استبداد در مقابل این موج آرام آب تاب نیاورد و که در این مسیر از اصول غافل نشویم.
خدا نگه‌شان دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر