قصد داشتم به بهانه تولد سید مصطفی تاج زاده، مردی از مردان سرزمینم چیزی بنویسم که نشد، یعنی یک جاهایی دیگه قلمم کار نمیکنه و ذهنم یاری نمیکنه، هراس داره که چیزی بنویسه و نقشی بزنه که حق مطب رو نتونه ادا کنه. الان هم از همون مواقع است که قلمم ترجیح میده که سمت‌اش رو عوض کنه و رخ به رخ حاکمیت زور و تزویر صحبت کنه: دو سال گذشته و آنقدر بی شرفی تان ثمر داشته که حتا نمیتوانید تاج زاده را در بند عمومی رها کنید، آنقدر که حتا نمیتوانید یک زندانبانی را بطور ثابت بر ایشان بگمارید که خود دیده اید که بعد از چندی فاصله زندانی و زندانبانان به صفر می‌رسد و از زندانبانان تان آزادی خواهانی زاده میشوند که خود باید باز زندانی شوند و این حدیثی است که ادامه خواهد یافت، نه تا زمان بی نهایت که البته بهتر از من و ما می‌دانید که ظلم تان ابدی نخواهد بود که دور نیست آن روزی که سرنوشت محتوم تان رخ به رختن بایستد و در چشمان گرد شده تان بنگرد بپرسد که مگر نمیدانستید؟ که مگر کور بوده اید و ندیدی و نخوانده اید که چه بر سرِ هم فعل‌هایتان آمد؟
تولدت مبارک سید.
برو بابا شماها یکی رو جوری می‌کوبید که انگار بدترین ادم روزگاره از اون طرف یکی رو جوری بالا می‌برید که انگار مثلا امامان هستند و زندانبان رو عوض می کنند جنبشی که عاشورا رو مسخره می کنه ادمی که عقل درست و حسابی باشه طرفدار افرادش مثل تاج زاده نمیشه
پاسخحذف