قدرت ما در امیدواری ماست، در اطمینانی که به آینده روشن و نزدیک داریم. میدانیم که می‌بریم، میدانیم که پیروز خواهیم شد، میدانیم که روزی که در آن بی شرفی کالای رایج بازار نباشد و بی شرفان بر کرسی کار، دور نیست. میدانیم که آینده از آنِ ماست؛ مایی که ظالم نخواهیم بود، مایی که انتقام نخواهیم گرفت، مایی که مردمیم، دانشجوییم، مایی که فارغ از هر دین و مذهب، فارغ از هر نژاد و تعلق مکانی، شهروندیم. مایی که بیرون مان شاید ساکت باشد و آرام، ولی درون مان شعله‌ای جان می‌گیرد و قد می‌کشد و بلند میشود، آنقدر بلند تا هیچ دیواری یارای مخفی کردن آن را نداشته باشد و آنقدر قوی تا هیچ دستگاه جباری قدرت انکار آن را. ما به فردای روشن مطمئنیم و همین امید است که قلب‌هایمان را در این روزهای زمستانی گرم نگاه می‌دارد، تا روزی که آفتاب بهاری برف را سوراخ کند و گرمایش را بر خاک بنشاند و زمان شکافتن پوسته فرا رسد تا قد بکشیم و دنیا را به عطر خود بیاراییم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر