در مقابل انحصار صدا و سیما چه می‌توان کرد؟ - با ابزار‌های خودمان بجنگیم

شعار‌های شبانه الله اکبر، استفاده از مناسبت‌های حاکمیت برای اعتراض، پخش اعلامیه و شعارنویسی، اسکناس نویسی، درخواست مجوز برای مناسبت‌هایی‌ مانند اعتراض به پاره کردن عکس امام و حمایت از مصر و تونس و ده‌ها راهکار ابتکاری دیگه از جمله اقداماتی بود که جنبش ما را زنده نگاه داشت، ابتکاراتی که پشت حاکمیت را هر دفعه به لرزه درمیاورد و عاجز از برخورد مجبور به دست زدن به اقداماتی میکرد که معمولاً کارا نبودند. اینک نیز راه استفاده هر چه بهتر از همین امکانات و کشف راه‌های جدید و عملی‌ و مطابق با هویت جنبش مان است.

صدا و سیما و توپخانههای تبلیغاتی طرف مقابل شبانه روز افکار عمومی‌ را بمباران میکنند، چه کنیم؟ در خواب و خیال منفجر کردن و تصرف، که حتا بر فرض عملی‌ بودن بازی در زمین حریف و با ابزار‌های آنها است بخوابیم؟ یا اینکه بهتر است رسانه‌ای‌های خودمان را تقویت کنیم؟ صدا و سیما که همیشه ابزارهای آنها بوده که تنها علتی که اینک تقویت شده این است که ما رسانه‌ای‌های خودمان را تقویت نکردیم و در سایه عدم توجه به آنها، آنها را در موضع ضعف قرار دادیم. شبکه‌های اجتماعی مان را نیز باید تقویت کنیم، شبکه‌هایی‌ که دو تجمع اخیر شاهدی بر کارایی آنهاست. استفاده از روزنامه‌های تک‌ برگی و اعلامیه‌های سهل الچاپ هم راه دیگری است که در تهران و شهرستان‌ها باید پیگیری شود