امسال سفره هفت سینی که چیدیم چند تا مهمون داشت که قراره شریک شادی‌های امسال ما باشند: میر عزیز ما و رهنورد که خیلی جاها نقش مادری واسه خیلی از ما بازی کرده، شیخ شجاع و همسر بزرگوارش، سهراب و محمد مختاری که به ما اثبات کردن که زنده بودن که فقط به نفسی از انسان در اومدن نیست، تاج زاده، رمضان زاده و امین زاده؛ سه بزرگمرد (واژه دیگه‌ای ندارم)، ژیلا بنی یعقوب و احمد عمویی، دو نماینده از فعالین عرصه مطبوعات و فرهنگ که اثبات کردند که با قلم کار کردن از انسان موجودی میسازه که مرگبار‌ترین اسلحه‌های پلشت‌ترین نیرو‌ها هم در اراده آنها خللی وارد نمیکنه. مادر سهراب هم که جاش تو قلب ما مشخصه که الان در کنار سهراب، بی شمار پسر و دختر دیگه داره که باید واسشون مادری کنه. خیلی دلم می‌خواست زیدآبادی و مومنی و ندا و بیشمار قهرمان دیگه هم کنارم لحظه سال تحویل داشته باشم، ولی شاید جای دیگه دعوت باشند، مثلا سر سفره شما
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر