براندازی نظام یا حاکمیت؟

من بر انداز نظام نیستم، ولی‌ برانداز حاکمیت هستم। نظام من هنوز نظام فعلی‌ است(تاکید می‌کنم، فعلا)، گروهی حقوق من را در آن دزدیده اند، به یغما برده اند که این کار را در هر ساختار دیگری می‌توانستند انجام دهند، می‌توانستند در قالب هر نوع حکومتی صورت دهند। قانونی‌ داریم که اجرا نمی‌شود، مجلسی داریم که منتخب نیست، در حالی‌ که باید باشد، رئیس جمهوری داریم که بی‌ قانونی‌ می‌کند و سردمدارانی داریم که از آن حمایت میکنند. من برانداز اینها هستم، حاکمان فعلی‌ ایران. خامنه‌ای میتواند حسنی مبارک باشد، میتواند هیتلر باشد، میتواند پینوشه راست باشد یا کاسترو چپ، میتواند صدام باشد یا موگابه و سپاه پاسداران می‌توانست نیرو‌های نظامی هر کدام از اینها. حاکمان مستبد فعلی‌ دغدغه دین ندارند، همان طور که دغدغه انسانیت ندارند، دغدغه اینها فقط قدرت است، حکومت. اینکه این ابزار را در دست نگاه دارند، به هر قیمتی. اگر روزی جنبش و رهبران و اتاق‌های فکر آن به این نتیجه برسد که باید از ساختار و قانون فعلی‌ رد شد لحظه‌ای در پذیرش آن تردید نمیکنم، حتا اگر به آن اعتقادی ناداشته باشم، ولی‌ تا آن روز هدف من اجرای همین قانونی‌ فعلی‌ است و بیرون انداختن این دزدان و جانیان