پدرانی که کمر خم کردهاند، مادرانی که اشک و ضجههایشان گوش فلک را کر کرد، برادران و خواهرانی که از عزیزانشان فقط یک خاطره برایشان ماند، اتاقی خالی با بویی قدیمی و دوستانی که ... . ما مسئولیم، تک تک ما مسئولیم، در برهههای مختلف و برحسب شرایط نحوه بروز این مسئولیت متفاوت است، و اینک در آستانه انتخاباتی دیگر: ما مسئولیم، مسئولیتی فراتر از "تنها به پای صندوق نرفتن"، که آنها که به پای "صندوقها رفتند" و به پای این "صندوق رفتن"شان در خیابانها ماندند و به هزینه این "در خیابان ماندن"شان خون دادند. حق نداریم سکوت کنیم، حق نداریم زبان در کام بگیریم و از عرصه عمل قهر کنیم و نام آن را مبارزه بگذریم و در پسش انتظار چیزی بهتر از شرایط فعلی داشته باشیم. اگر نمیخواهیم به پای صندوقها برویم باید هزینه این نرفتن را بپردازیم، باید عواقب آن را قبول کنیم تا آن را توجیه پذیر کنیم، تا شرمنده این عزیزان نباشیم، تا بتوانیم پیش وجدان خودمان آسوده باشیم که راه ما با آنها که به پای صندوقها رفتند یکی است، فقط روش مان متفاوت است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر