یک کلیپ و یک خواست: به حرمت هر آنچه که معتقدید آوای زمزمه ها را طنین انداز کنیم

به حرمت این جوون ۱۹ ساله ای که هیچ وقت برنگشت، اون پسر ۱۸ ساله ای که برگه کنکورش بعد از خودش رسید، اون دختر بیست و چند ساله ای که نفس آخرش تو خون رو صورتش گم شد و به حرمت اون مردمی که یکسال تنها به واسطه پایفشاری بر یک حق مصرح خون دادند و ضجه زدند، به حرمت آزادمردانی که حقارت سکوت را نپذیرفتند و سیاهی سیاه چال ها را به جان خریدند، به حرمت ندا، سهراب، کیانوش و همه شهدای گمنام، به حرمت هدف، حق، خون، به حرمت انسانیت. شانیت، به حرمت گریه، گریه ای به وسعت همه مادران عزیز از دست داده و کودکان یتیم شده، به حرمت مسلمانی و به حرمت آزادی، به حرمت هر آنچه که معتقدید، سکوت نکنیم، آرام نمانیم، زمزمه کنیم، زمزمه، زمزمه!